EasTerTimE

Weblog over mijn Schotse Collie Easter. Zij is geboren op 2e paasdag, 17 april 2006 en kwam afgelopen zondag de 11e juni bij mij wonen.

26.6.07

pLassie!

Ach..... mijn arme lieve kleine schat heeft blaasontsteking!
Eergisternacht maakte ze me al wakker en wilde ze naar buiten, vreemd vond ik nog, maar ja, het kan best wel eens zo zijn! Maar de volgende morgen bleef ze plasjes doen buiten. Dit herkende ik nog van Lady, die had op het laatst ook niets anders dan blaasontsekingen.
Shit, ik moest naar mijn werk dus ik hoopte maar dat het mee zou vallen. Oma zou haar later op de dag ophalen maar die had niks gemerkt zei ze..... Ik wel, want er lag een plasje in de keuken, met bloed erin! Ik heb alles opgezogen met zo'n plastic spuitje van de dierenarts en ben langs gegaan. En ja hoor... Mijn vermoedens klopte, dus Easter heeft weer een kuurtje. Meteen maar oogdruppels meegenomen want haar oogjes zijn nu helemaal zo soeperig nu ze niet lekker is en die zien er al een stuk frisser uit nu. Na de dierenarts meteen naar de super gereden voor een onsje rosbief ( superieur wel te verstaan!) want tja.... dat pilletje moet toch naar binnen.
Twee keer per dag, tien dagen lang !

23.6.07

Veel geschreeuw en heel veel wol...


Oh ja, zo was het! Shit zeg, wat een ellende, wat een klus, zo'n hondje dat uit vacht raakt!
Ze kan er zelf niks aan doen, maar oh oh, wat zou ik graag hebben dat het weer over was! Gisteravond heb ik haar eens goed onder handen genomen en ik heb er zowat een hele collie afgeborsteld! Easter heeft een rare tik; ze wil altijd graag een plukje haar hebben..... nu had ze genoeg om in te happen!

11.6.07

Alweer een jaar!




Vandaag is Easter een jaar bij ons! Ik weet het nog als de dag van gisteren. Eigenlijk wilde ik haar de 10e halen, maar toen kreeg ik geen vrij van mijn werk. Jammer, nog een dag langer wachten maar voor Djara was het wel beter, want zo gingen Demi en Mitch op zaterdag en Easter en Soraya de volgende dag. Ach, arme Djara......


Ik kan er zelf ook helemaal niet tegen om diertjes bij hun mama weg te halen dus dat vond ik ook heel emotioneel. Eenmaal thuis moest ik weer even aan Lady denken maar al gauw voelde alles "goed" en kon het opvoeden gaan beginnen. Vanmorgen betrapte ik mijzelf erop dat ik een beetje liep te mopperen op Easje: Ik had nogal haast maar mevrouw niet, ging rustig staan kijken hoe kilometers verderop 3 honden werden uitgelaten en zelf deed ze niks! Kon ik dus mooi nog even langs het andere grasje en ja hoor..... eindelijk een plas!


Ikzelf had geen ontbijtje, maar ach, ze is ook zo lieffffffffff.......!